Går det an å omsette absurdisme til eit faktisk levesett? Kvar hamnar ein dersom ein reindyrkar inkonsekvens og det idiotiske? «Stupet og handa» er ein framtidsroman om korleis ein ung diabetikar reagerer når ei stor hand grip inn i livet hans, om korleis han vert kjend med ein annan diabetikar som i tillegg er naken, og om planane dei legg for å stele insulin saman. I eit språk som kan gi kjensla av å sjå ein Buster Keaton-film, blir ein vitne til ein skilsettande flytur over Atlanteren, til eit Disneyland dei færraste enno kjenner. Dette er ein baksidetekst som liknar andre baksidetekstar, på ein roman som liknar på få andre romanar. Gripande og forbløffande, om livet på utsida av røynda og innsida av realiteten.

Anmeldelser av Stupet og handa:

«Forfatteren viser en utrolig god fabuleringsevne. Språklig sett har teksten både flyt (temaet å stupe) og driv (motivet jakt på insulin). Flere avsnitt er morsomme, som for eksempel der Olav vurderer de ulike institittene på universitetet. Viktigere bok har ikke vært skrevet på lenge. Det er en bok unge diabetikere kan kjenne seg igjen i.»- Anne Berit Nystad, Sakprosakritikk